[slideshow_deploy id=’2428′]
Osteopathie is voornamelijk een manuele therapie die bewegingsverlies van alle weefsels in het lichaam behandelt. Het verlies van mobiliteit kan leiden tot functiestoornissen van het lichaam. Door dit verlies op te heffen bekomt het lichaam terug de mogelijkheid zichzelf via autoregulatie te herstellen.
Naast een grondige anamnese is het zeer belangrijk goed te kunnen aanvoelen vanwaar de eventuele spanningen komen. Hiervoor is een grondige anatomische en fysiologische kennis nodig alsook een zo uitgebreid mogelijke kennis van verschillende disciplines. Deze multidisciplinaire aanpak is dan ook essentieel voor het bekomen van de beste mogelijke resultaten.
Osteopathie voor baby’s is een zeer zachte benadering zonder manipulatieve technieken. Er zijn verschillende indicaties om pasgeborenen te behandelen, voornamelijk na een moeilijke bevalling met gebruik van zuignap of forceps. Ook kan een check-up na een bevalling zonder complicaties zeker aangewezen zijn om mogelijke spanningen vroegtijdig op te sporen en zo functionele stoornissen op korte of lange termijn te vermijden.
Indicaties
Krampjes
(verborgen) reflux
Moeilijk boeren, frequent hikken
Moeilijkheden bij borst/flesvoeding
Huilbaby’s
Voorkeurshouding
Algemeen onrustig
Moeilijk in-, doorslapen
Hyperextensie
NKO: chronische oorontstekingen, frequent verkouden
Verstoorde primaire reflexen
Assymetische schedel, afgeplat achterhoofd, één oog meer gesloten dan het andere, één oor hoger dan het andere.
Dikwijls wordt er aan de ouders gezegd dat dit vanzelf goedkomt. Nochtans ontstaan hier dikwijls één of meerdere osteopathische dysfuncties uit die aan de basis kunnen liggen van functionele stoornissen. Een osteopatisch examen is hier dus zeker vereist om deze dysfuncties op te sporen en de mogelijke functionele stoornissen te vermijden.
Ook bij kinderen kan osteopathie een zeer gunstig effect hebben.
Veel voorkomende stoornissen:
Kinderen zijn bijzonder gevoelig voor het comfort die de osteopatische behandeling aanbied. Uiteraard worden er hier net zoals bij baby’s vnl. zachte technieken gebruikt.
De posturologische stoornissen bij het kind ( scoliose, lordose, kyfose ) zijn dikwijls het gevolg van een slechte aanpassing van het lichaam. De oorzaken, die visceraal, traumatisch of craniaal kunnen zijn, zullen dmv. een specifieke osteopatische diagnose bepaald worden.
Tegenwoordig plaatst men meer en meer orthodontische apparaten. Vele orthodontisten werken nauw samen met osteopaten ter verbetering van de effectiviteit van de behandeling en voor het comfort van de patiënt. Het orthodontisch apparaat steunt op de structuren van de schedel om als hefboom te dienen op de kaak en de tanden. Hieruit kunnen de volgende klachten ontstaan:
Een regelmatige osteopathische opvolging in het verloop van de orthodontische behandeling is noodzakelijk om deze klachten op te vangen en om de reactie op de schedel en het ganse lichaam te controleren en bij te sturen.
Ook de evetueel ontstane parafuncties als gevolg van het dragen van bv. een beugel kunnen symptomen veroorzaken, bv. hoofdpijn door het constant duwen van de tong op een vaste beugel. Door te werken op deze parafuncties kunnen vele onaangename symptomen worden verholpen en zal de effectiviteit van de orthopedische behandeling worden bevorderd.
Het osteopatisch principe van de globaliteit van het individu komt overeen met de moderne orthodontie die meer en meer een globale aanpak vereist door bij te dragen aan het herstel van het algemeen evenwicht van de patiënt.
De klinische ondervindingen en de dagelijkse ervaringen vertonen een verbetering van het comfort en een vermindering van de duur van de orthodontische behandeling alsook een beter eindresultaat en voornamelijk minder herval.
Het osteopatisch principe van de globaliteit van het individu komt overeen met de moderne orthodontie die meer en meer een globale aanpak vereist door bij te dragen aan het herstel van het algemeen evenwicht van de patiënt.
De klinische ondervindingen en de dagelijkse ervaringen vertonen een verbetering van het comfort en een vermindering van de duur van de orthodontische behandeling alsook een beter eindresultaat en voornamelijk minder herval.
Ook in de tandheelkunde wordt osteopathie toegepast. Zo worden o.a. klachten van het kaakgewricht osteopatisch benadert:
Hier wordt niet enkel lokaal gekeken naar de functie van het kaakgewricht zelf maar wordt er ook gewerkt op de omliggende structuren die een invloed hebben op het kaakgewricht zoals bv. de schoudergordel, tong en middenrif.
Alle structuren in het cranio-maxillo-faciale gebied kunnen op die manier lokaal bekeken worden en in verband gebracht worden met de omliggende structuren:
Algemene revalidatie waarbij de kennis uit verdere specialisaties wordt gebruikt voor optimale resultaten.